Rozmiar żyrandola a wytrzymałość sufitu

Mocowanie a rodzaj sufitu

Zacznijmy od zaznaczenia, że nie wolno pod żadnym pozorem wybierać rozwiązań tymczasowych. Żadne kleje czy pianki nie zapewnią takiego działania, jak odpowiednie podwieszenie rozkładające obciążenie równo na całą powierzchnię. Dobranie odpowiedniego mocowania zależne jest już od rodzaju stropu. Mamy więc do czynienia z murowanym, ceglanym lub betonowym, czyli twardą powierzchnią (o strukturze pełnej i otworowej) oraz podwieszanym, wykonanym z płyt gipsowych lub drewnianych, czyli sufitem o mniejszej twardości. Czasami konieczna może się też okazać zmiana usytuowania żyrandola - co zrobić w takiej sytuacji, przeczytacie tutaj.

Oprócz tego należy zwracać baczną uwagę na podaną na opakowaniach wytrzymałość mocowań. Jeśli znamy wagę naszego żyrandola, wystarczy że podzielimy ją przez ilość dostępnych otworów i mamy gotową zdolność udźwigu dla naszych łączników. A ponieważ przezorny zawsze ubezpieczony, lepiej jeśli będziemy dysponować zapasem, który upewni nas, że żyrandol nie spadnie po przypadkowym szturchnięciu czy wieloletniej służbie.

Sufity tynkowane

Pierwszą i podstawową zasadą mocowania czegokolwiek do tego typu sufitów jest osadzanie ich na łącznikach osadzonych w konstrukcji stropu - nigdy w warstwie tynku. Od materiału użytego do konstrukcji stropu zależy dobranie odpowiedniego rodzaju mocowania. Wyróżnia się dwa podstawowe typy:

- pełne, czyli wykonane z żelbetonowych płyt monolitycznych lub prefabrykowanych, cegieł lub drewna,

- otworowe, czyli wykonane z pustaków.

W tych pierwszych możemy zastosować każdy rodzaj osadzenia, oczywiście pod warunkiem, że wytrzyma on wagę żyrandola. Te drugie będą wymagały osobnych kołków dla żeber, a osobnych dla pustaków znajdujących się między nimi. Tylko do najlżejszych materiałów będzie można użyć uniwersalnych łączników.

Sufity podwieszane

Nie oferują tak solidnego oparcia, dlatego należy dobrać odpowiedni sposób mocowania z wymienionych poniżej. Bezpośrednio na płycie kartonowo-gipsowej nie powiesimy nic cięższego od 5 kilogramów, wówczas musimy znaleźć belki mocujące lub rozmieścić wieszaki, które utrzymają całość konstrukcji (dla sufitów monolitycznych czy kanałowych). Jeżeli strop został już otynkowany, belki możemy wykryć za pomocą wykrywacza metali, który zasygnalizuje położenie ich zbrojenia.

Po poznaniu rodzaju stropu i wagi żyrandola, czas wybrać sposób mocowania.

Na czym zawiesić żyrandol

Do wyboru mamy:

- Kołki rozprężne (rozporowe). Najpowszechniejsze rozwiązanie, zbudowane są z dwóch części: wkrętu lub trzpienia, który wkładamy do plastikowej koszulki rozprężnej. Najczęściej występuje w wersji z rozprężaniem bocznym (do betonu, keramzytobetonu, pełnych bloczków silikatowych i cegły) oraz rozprężno-ściągające (do betonu, silikatów, cegieł i pustaków oraz do cienkich budulców takich jak pustaki stropowe, bloczki drążone oraz płyty gipsowo- kartonowe).

- Dyble – do najtwardszych powierzchni i najcięższych żyrandoli (beton klasy co najmniej B15). Wyróżniamy wersje ze stożkową tuleją rozprężną, z kotwą typu grip oraz szybko mocujące. Wymagają bardzo ostrożnego wiercenia – zbyt duży lub mały otwór nie pozwoli nam na zamontowanie żyrandola na dyblach.

- Kotwy skrzydełkowe. Za pomocą rozkładanych skrzydełek i wkręcanego lub wbijanego trzpienia potrafią utrzymać większy ciężar nawet w mniej solidnych materiałach, takich jak płyty gipsowo-kartonowe, stropy z pustaków ceramicznych czy płyt drążonych. Wymagają sporych otworów (średnic ok. 10-15 mm), ale pozwalają solidnie osadzić wiszące przedmioty.

- Kotwy chemiczne. Za pomocą ampułki z żywicą trzpień osadzony jest bezpośrednio w strukturze materiału stropu. To nowsze rozwiązanie, które dobrze sprawdza się w pustakach szczelinowych i cegłach kratówkach.

- Kołki samowiercące. Najprostsze w instalacji, wejdą w każde miękkie podłoże, dlatego też sprawdzą się do najlżejszych żyrandoli. Stosowane są głównie do płyt kartonowo-gipsowych.

Data publikacji: 03.11.2014