Szlifowanie

Szlifuje się również tynki i lamperie, w celu ich wyrównania w trakcie przygotowywania ściany do malowania lub tapetowania. Można także szlifować karoserię samochodową i blachy przed lakierowaniem.

Szlifierka oscylacyjna

Jest to szlifierka wyposażona w podstawę, do której przymocowany jest papier ścierny. Szlifierka oscylacyjna wymaga silnika o niewielkiej mocy: 130-300 W.

Powierzchnia ścierna wykonuje ruch posuwisto-zwrotny w zakresie 10000-25000 cykli na minutę, zależnie od modelu. Niektóre modele są wyposażone w elektroniczne przekładnie bezstopniowe (regulator prędkości) oraz odsysacz pyłu. Często podstawa jest perforowana dla lepszego odprowadzania pyłu.

 

 

Zastosowanie: prace przygotowawcze i wykończeniowe wszystkich płaskich powierzchni.

Szlifierka mimośrodowa

Szlifierka o ruchu rotacyjnym i odśrodkowym. W zależności od użytego materiału ściernego używana jest do szlifowania bardzo delikatnego. Posiada dużą wydajność ścierną przy obróbce wstępnej. Szybka i łatwa wymiana krążków ściernych dzięki mocowaniu „na rzepy”. Krążki o średnicach 125 lub 150 mm. Wyposażona w system odsysania pyłu.
Zastosowanie: prace przygotowawcze i wykończeniowe.

Jest wyposażona w taśmę ścierną przesuwającą się z prędkością 200-500 m/min. Duża moc znamionowa silnika (600-1200 W) pozwala na szybką i wydajną pracę. Wyposażona w system odsysania pyłów. Istnieje możliwość pracy szlifierką umocowaną nieruchomo jako narzędzie stacjonarne.
Zastosowanie: prace przygotowawcze i wykończeniowe przy dużych powierzchniach.

Szlifierka tarczowa

Jest to prosta adaptacja wiertarki: przystawka z tarczą ścierną mocowana jest w uchwycie wiertła. Drewno należy szlifować ostrożnie, by nie zostawić na nim śladów.
Przystawka z przegubem kulistym pozwala na uzyskanie lepszych rezultatów.
Zastosowanie: szlifowanie, odrdzewianie metali i obróbka wstępna innych materiałów.

Pilnik elektryczny

Idealne narzędzie do prac precyzyjnych: polerowania metalu, szlifowania krzywizn, wyrównywania i prac wykończeniowych. Pilnik jest wyposażony w system odsysania pyłów i może mieć zamontowaną przekładnię bezstopniową.

Ręczne klocki szlifujące

Klocki drewniane, korkowe lub z tworzyw sztucznych, o różnych kształtach i rozmiarach, do których papier ścierny jest przyklejony lub mocowany zaciskami.
Zastosowanie: prace przygotowawcze i wykończeniowe, szlifowanie materiałów o kształtach złożonych.

Materiał ścierny

Jakość materiału ściernego zależy od rodzaju ziarna (kwarc, szmergiel, korund, węglik wolframu, węglik krzemu) i podłoża (papier, płótno, plastik). Podłoża miękkie są odporne na wilgoć. Materiał ścierny może mieć różną ziarnistość. Ziarna grube dają szlif szybki, lecz nierówny, ziarna drobne - szlif precyzyjny. Ziarnistość określa się skalą numeryczną, opisaną na podłożu: im wyższy numer, tym ziarno delikatniejsze. Format standardowego papieru ściernego: 230 x 280 mm, złożony na pół do dużych tarcz, zaś na trzy części - do tarcz małych.
W przypadku szlifierek wyposażonych w system odsysania pyłów, używamy papieru ściernego perforowanego. Dostępne są specjalne matryce do perforowania.

PRZYGOTOWANIE

• Sprawdzamy, czy materiał ścierny jest dobrze rozpięty i przymocowany do podstawy.

• Szlifowany element starannie mocujemy do stołu.

• Przed rozpoczęciem pracy sprawdzamy, czy szlifowany element nie zawiera gwoździ, części metalowych, itp.

TECHNIKA SZLIFOWANIA

Zaleca się, aby kierunek ruchu szlifierki był zgodny z kierunkiem obrotu podstawy lub taśmy.

SPOSÓB SZLIFOWANIA

Szlifierka oscylacyjna

Nie wolno opierać się na szlifierce. Dłoń może jedynie lekko naciskać, nadając kierunek szlifu. Zbyt duży nacisk wyrywa ziarna z podłoża materiału ściernego i może doprowadzić zarówno do uszkodzenia szlifowanej powierzchni, jak i do zniszczenia maszyny.

Szlifierka powinna pracować swobodnie. Jedynie ją podtrzymujemy i nadajemy kierunek pracy. Nie wolno się na niej opierać, do szlifowania wystarczy niewielki nacisk.

Wiertarkę trzymamy lekko nachyloną (20 stopni) i przesuwamy w wybranym kierunku bez nadmiernego naciskania. Tarcza powinna przemieszczać się po całej szlifowanej powierzchni bez zatrzymywania.

Jeśli szlifowanie jest nieskuteczne oznacza to, że materiał ścierny jest zużyty, uszkodzony albo jego ziarnistość jest niewłaściwa.

Szlifowaną powierzchnię regularnie czyścimy w celu usunięcia pyłu i sprawdzenia efektów naszej pracy.

SZLIFOWANIE RÓŻNYCH POWIERZCHNI

Szlifowanie drewna

Podstawowa zasada to szlifowanie zgodnie z kierunkiem włókien. Przy szlifierce mimośrodowej nie jest konieczne.

Używając szlifierki tarczowej, możemy wykonywać ostrożne ruchy poprzeczne, aby uzyskać gładszą powierzchnię.

Na każdym etapie pracy (wstęp, szlifowanie, wykończenie) dobieramy odpowiednią ziarnistość i typ papieru ściernego.

Przed końcowym szlifowaniem powierzchnię szlifowaną zwilżamy stężoną wodą utlenioną (perhydrol 50-80%). Zabieg ten ma na celu ułatwienie zeszlifowania „położonych” włókien. Usuwamy je podczas ostatniego szlifowania.

Szlifowanie metalu

Szlifujemy wieloma posunięciami szlifierki.

Szlifowanie gipsu

Gips i produkty gipsopochodne szlifujemy ręcznie. Ze względu na dużą podatność materiału na obróbkę oraz olbrzymie pylenie nie używamy elektronarzędzi. Możemy zniszczyć tak szlifierkę, jak i obrabiane powierzchnie. Używamy specjalnych klocków z siatką ścierną.

Niektóre materiały, takie jak tynk, drzewo żywiczne czy lamperia, mogą zanieczyścić tarczę ścierną uniemożliwiając szlifowanie. Musimy więc od czasu do czasu czyścić tarczę twardą szczotką lub wymienić ją.

Chcąc oczyścić papier ścierny przed wytrzepaniem, możemy przeciągnąć go po krawędzi stołu odwrotną stroną. Zabieg ten powoduje odczepienie zanieczyszczeń zaklinowanych między ziarnami.
 

Data publikacji: 26.10.2011