Rodzaje cegieł
Cegły stanowią już od czasów starożytnych jeden z najbardziej popularnych materiałów budowlanych. Są one formowane z gliny, wapna, piasku, cementu lub innych surowców mineralnych. Swą wytrzymałość mechaniczną i odporność na warunki atmosferyczne uzyskują dzięki procesom suszenia, wypalania lub naparzania parą wodną.
Rozróżniamy:
1. Ze względu na kształt – cegły o kształcie:
- prostopadłościanu,
- sześcianu (dawniej występowały częściej),
- klina
- wycinka pierścienia kołowego,
- inne, specjalne kształtki
2. Z uwagi na surowiec i typ obróbki występuje:
- Cegła surowa lub suszona, powstaje z gliny, iłu albo mułu zmieszanego z trawą lub słomą. Jest następnie formowana i suszona na słońcu. Nie jest jednak odporna na wilgoć.
- Cegła ceramiczna, otrzymuje się ją z glin ilastych, morenowych, wstęgowych, łupków, mułów albo lessów. Są one dodatkowo wzbogacane piaskiem kwarcowym lub złomem suszarniowym, dokładnie mieszane, formowane i suszone. Potem, w temperaturze około 850–1000 stopni Celsjusza następuje wypalanie, które daje cegle trwałość, odporność i estetyczny wygląd.
- Cegła wapienno-piaskowa (silikatowa), stosunkowo młoda, pojawiła się dopiero w XIX wieku. Zmielony piasek kwarcowy (ponad 90%) oraz wapno palone (8%) i nieco wody miesza się i formuje pod ciśnieniem w podwyższonej temperaturze. Następuje wówczas silne zespolenie krzemionki z wapnem, dające w efekcie materiał o dużej wytrzymałości mechanicznej, mrozoodporności oraz stosunkowo niewielkiej cenie.
- Cegła szamotowa, która uzyskuje w procesie wypalania bardzo wysoką wytrzymałość, co zapobiega jej pękaniu i daje cenioną ognioodporność.
- Cegła magnezytowa powstaje z mieszaniny magnezytu oraz lepiszczy organicznych i nieorganicznych. Jest mało nasiąkliwa i wytrzymała mechanicznie.
- Cegła klinkierowa, uzyskiwana w procesie wypalania mieszanki gliny i piasku w temperaturze 1100 stopni Celsjusza. Jest trwała, odporna na uszkodzenia, skrajne temperatury, mikroorganizmy. Nie płowieje, zbytnio się nie brudzi (wystarczy mycie myjką ciśnieniową), może być produkowana w różnych kolorach i fakturach (powierzchnia gładka, ryflowana, szkliwiona lub nie).
- Cegła żużlowa, wzbogacana zawartością żużlu.
- Luksfer – to specjalna kształtka budowlana wykonana ze szkła przezroczystego lub barwionego. Służy do wypełniania konstrukcji ściennych lub stropowych, ma dużą (ok. 60%) przepuszczalność światła. Powierzchnie luksferów mogą być gładkie lub wzorzyste. Luksfery muruje się specjalną elastyczną zaprawą, żeby zapobiec ich pękaniu.
Przeczytaj także: Czym ciąć bloczki i płyty z betonu komórkowego?
3. Ze względu na zastosowanie:
- Cegła budowlana pełna, stosowana do budowy zewnętrznych i wewnętrznych ścian konstrukcyjnych, osłonowych oraz działowych. Z niej tworzymy także mury, ławy fundamentowe, stropy, sklepienia, kominy czy słupy.
- Cegła dziurawka, która może mieć otwory podłużne oraz poprzeczne (dziurawka główkowa). Poprawiają one parametry izolacyjne cegły. Z dziurawki stawiamy głównie ściany działowe, ściany wypełniające oraz stropy.
- Cegła kratówka, stanowiąca raczej bloczki z wieloma otworami w kształcie rombów. Są one odporne na ściskanie i jednocześnie porowate. Służą do budowy ścian wewnętrznych i zewnętrznych.
- Cegła kominówka, o kształcie wycinka koła, bardzo wytrzymała, służy głównie do budowy kominów fabrycznych.
- Cegła sitówka o bardzo wielu kanalikach biegnących pionowo przez całą jej grubość.
Różnorodność rodzajowa cegieł daje nam możliwości dużego wyboru, zarówno w zakresie cen, jak i jakości, trwałości oraz estetyki tego podstawowego materiału budowlanego.