Pomiędzy maleńką pinezką a sporych gabarytów hufnalem rozpościera się morze gwoździ służących do przeróżnych zastosowań. Wyrabiane były niegdyś w kuźniach, a dzisiaj produkowane są na masową skalę. Materiały, z których wykonane są gwoździe, to miedź, stal, aluminium i mosiądz. Z racji odmiennego zastosowania wyróżniamy wśród nich:
- gwoździe szewskie (m.in. teksy, do obcasów),
- stolarskie (m.in. tapicerskie, druciaki),
- bednarskie (dyble i haczyki do beczek),
- do przymocowywania okuć,
- budowlane.
Ostatnie z wymienionych są wykorzystywane najczęściej. W zależności od rodzaju materiałów, które będą gwoździe łączyć, mają różny kształt oraz właściwości. Ocynkowane i niebieszczone nie poddają się działaniu wilgoci i nie pokrywają się korozją, hartowane charakteryzują się dużą wytrzymałością, ocynkowane na kolor złoty służą do prac wykończeniowych i boazeryjnych, walcowane i hartowane łączą tak różne materiały, jak drewno i mur. Wśród gwoździ budowlanych wyróżniamy ponadto:
- paletowe – służą do zbijania palet,
- sufitowe – o kształcie haczykowatym do przymocowania materiałów luźnych, jak na przykład trzcina,
- narożnikowe i zawiasowe – wzmacniają okienne ramy i konstrukcję drzwi,
- papowe – do robót dekarskich, z dużą główką umożliwiającą przytwierdzenie papy do połaci dachowej,
- okrągłe i kwadratowe – przeznaczone do prac ciesielskich i stolarskich, wykonane ze stalowego, wytrzymałego, ciągnionego drutu o przekroju okrągłym lub kwadratowym.
Do wbijania gwoździ w warunkach domowych w zupełności wystarczy nam młotek. Kiedy jednak mamy do czynienia z pracami o szerszym wymiarze, gwoździe mocuje się za pomocą specjalnego urządzenia – gwoździarki automatycznej lub pneumatycznej. Za pomocą pokrętła regulowana jest głębokość wbijania gwoździ, które połączone są najczęściej taśmą z tworzywa sztucznego lub drutu. W narzędziu tym uniemożliwione jest przypadkowe włączenie – bijak, aby zadziałał, musi mieć bezpośredni kontakt z podłożem.
