Sanwitalia rozesłana

Posiada silnie rozkrzewiony pokrój o zwisających pędach, które osiągają do 30 cm długości. Z kolei jej liście przybierają drobną, jajowato-lancetowatą postać i ciemnozieloną barwę. Co więcej, są gęsto osadzone na owłosionych pędach. Walorem ozdobnym sanwitalii są jej intensywnie żółte bądź pomarańczowe kwiaty z ciemniejszym, często brązowym środkiem, wyglądem przypominające małe słoneczka. Inną nazwą rośliny jest polegnatka.

Sanwitalia rozesłana najlepiej rośnie w ciepłym i słonecznym miejscu na przepuszczalnej, umiarkowanie żyznej glebie o odczynie lekko kwaśnym. Jeśli polegnatkę przestawimy do cienia, jej pędy staną się wydłużone oraz słabe. Roślina wymaga systematycznego podlewania, jednak istotnym jest, aby nie nawadniać jej w zbyt dużych ilościach.

Sanwitalia źle znosi zarówno przesuszenie, gdyż wtedy może szybko zwiędnąć, jak również przelanie. Ponadto potrzebuje regularnego nawożenia płynnym nawozem, który jest przeznaczony do roślin kwitnących, np. pelargonii. Sanwitalia jest odporna na wszelkie zagrożenia wywołane przez choroby czy szkodniki.

Sposobem rozmnażania jest wysiew nasion do pojemników na przełomie marca i kwietnia. Następnie roślina kiełkuje w temperaturze pokojowej, z kolei młode okazy zdecydowanie bardziej preferują niższą temperaturę. Innym rozwiązaniem jest kwietniowy wysiew do inspektu, a przeniesienie do gruntu dopiero w maju. Ważnym jest, aby wysianych nasion nie przykrywać ziemią. W celu dalszego rozkrzewienia, siewki należy uszczykiwać.

Sanwitalia rozesłana kwitnie po około 10 tygodniach od wysiewu, czyli w okresie od czerwca do października. Ze względu na niezwykle kruchy system korzeniowy, nie zaleca się jej przesadzać, a w przypadku gęsto posadzonych siewek lepiej ją poprzerywać, niż pikować.

Sanwitalia rozesłana znalazła szerokie zastosowanie ozdobne w skrzyniach i wiszących pojemnikach dekorując tarasy, a także balkony. Wykorzystuje się ją na kwietniki, obwódki oraz do pojemników. Ponadto, idealnie prezentuje się na skalniakach czy też wzdłuż alei. Roślina może również służyć jako wypełniacz pustych miejsc po wiosennych roślinach cebulowych.