Właściwości i zastosowanie folii paroizolacyjnej

Przejdź do następnych akapitów:

• Folia paroizolacyjna – co to jest?
• Rodzaje folii paroizolacyjnej
• Folia paroizolacyjna – właściwości
• Folia paroizolacyjna – zastosowanie

Folia paroizolacyjna – co to jest?

Folie paroizolacyjne uniemożliwiają rozwój grzybów i pleśni, gnicie drewnianych elementów konstrukcji i zawilgocenie materiałów izolacyjnych takich jak np. wełna mineralna czy styropian. Warunkiem spełniania przez nie powyższych zadań jest prawidłowe, szczelne ich ułożenie i sklejenie na wszelkich łączeniach z murem. Folie są przede wszystkim używane przy konstrukcjach dachu.

W żadnym domu nie uniknie się pary wodnej. Wydziela się ona podczas zwykłych, codziennych czynności jak gotowanie, pranie czy suszenie ubrań. W przypadku poddasza zaadaptowanego, warto zwrócić uwagę na poprawną konstrukcję systemu wentylacji. Nie każda wentylacja jest w stanie odprowadzić nadmiar pary wodnej. W zabezpieczeniu ocieplenia dachu czy stropu pomoże folia paroizolacyjna.

W przypadku wadliwej wentylacji poddasza, wilgoć może przeniknąć przez kolejne warstwy stropu i dotrzeć do warstw termoizolacyjnych np. wełny mineralnej. To może spowodować rozwój pleśni i grzybów, które po skończonej budowie domu są niemożliwe do usunięcia bez zniszczenia dachu. Obecność pleśni i grzybów w domu może negatywnie wpłynąć na zdrowie mieszkańców, a także spowodować rozkwit grzybów na wewnętrznej stronie dachu czy ścian.

Folię paroizolacyjną montuje się pod krokwiami, pomiędzy warstwą termoizolacyjną a płytą kartonowo-gipsową. Paroprzepuszczalność jest jednym z najważniejszych współczynników, którym charakteryzuje się folia paroizolacyjna. Co to jest i ile powinien wynosić? Informacje te znajdziesz w dalszej części artykułu. O sposobie montażu foli paroizolacyjnej decyduje także jej rodzaj. Niezależnie jednak od niego głównym zadaniem foli jest nie przepuszczenie wilgoci do dalszych warstw poszycia.

Rodzaje folii paroizolacyjnej

Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów folii paroprzepuszczalnej. Najczęściej spotykaną jest ta w kolorze żółtym, jednak istnieją także folie w kolorze białym, niebieskim czy czerwonym. O wyborze dobrego produktu nie powinien jednak decydować kolor folii, ale jej właściwości. Poniżej znajdziesz informacje na temat głównych rodzajów foli paroizolacyjnej.

Folia paroizolacyjna polietylenowa

Folia paroizolacyjna polietylenowa oznaczana jest symbolem PE, który powinien znajdować się na opakowaniu produktu. Zazwyczaj występuje w kolorze żółtym i białym. Nadal jest jedną z najczęściej używanych folii, choć jej właściwości nie są najlepsze. Współczynnik Sd folii wynosi zazwyczaj od kilkudziesięciu do stu metrów. W ciągu doby przepuszczają bardzo niewiele pary wodnej – ok. 0,5 grama na m2.

Bez prawidłowo działającej wentylacji wilgoć może zatrzymywać się pomiędzy folią a płytami kartonowo-gipsowymi. To z kolei doprowadzi do rozwoju pleśni i grzybów. Ich obecność objawia się zazwyczaj przebarwieniami, pęknięciami i szczelinami w tynku. Mogą także spowodować odpadanie farb i tapet. Folia paroizolacyjna polietylenowa nie zawsze jest najlepszym wyborem, choć na rynku jest najtańszym rodzajem.

Folia paroizolacyjna aktywna

Folia paroizolacyjna aktywna oznaczana jest za pomocą symbolu PP. Do jej produkcji użyto polipropylenu. Składa się z dwóch warstw: tzw. filmu funkcyjnego i warstwy nośnej. Jej współczynnik Sd wynosi zaledwie kilkanaście metrów. W jaki sposób zatem folia paroizolacyjna aktywna spełnia swoją funkcję? Sama folia utrudnia przedostawanie się pary wodnej do dalszych warstw konstrukcji dachu. W ciągu doby może przepuścić jednak ok. 6 grama pary wodnej na m2.

Aby spełniała dobrze swoją funkcje niezbędny jest montaż foli wysokoparoprzepuszczalnej pod pokryciem dachowym. W ten sposób zapewnia się właściwą wentylację dachu. Wilgoć nie gromadzi się na folii, a jest wypuszczana na zewnątrz budynku. Nawet z wadliwie działającą wentylacją grzyby i pleśń nie będą stanowiły problemu.

Folia paroprzepuszczalna aluminiowa

Folia paroprzepuszczalna aluminiowa jest najtrwalszym rodzajem folii. Charakteryzuje się także najmniejszym współczynnikiem paroprzepuszczalności. Jej Sd wynosi zazwyczaj ponad sto metrów. Filię aluminiową spośród innych rodzajów wyróżnia obecność ekranu wykonanego z aluminium, który odbija ciepło. W ten sposób folia paroizolacyjna aluminiowa wspomaga termoizolację budynku.

Ten rodzaj folii należy montować aluminiowym ekranem do wnętrza pomieszczenia. W ten sposób ekran będzie odbijał ciepło pochodzące z wewnątrz budynku. Może odbić nawet 60–90 % energii cieplnej. Przełoży się to na zwiększenie efektywności termoizolacji dachu i niższe rachunki za ogrzewanie.

Folia paroizolacyjna – właściwości

W budowie dachu nie można zapomnieć o elemencie, jakim jest folia paroizolacyjna. Właściwości jakie wykazuje powinny być najważniejszym kryterium wyboru odpowiedniego jej rodzaju. Przed zakupem, warto dokładnie przeczytać wszystkie informacje znajdujące się na opakowaniu produktu. Tam znajdują się parametry techniczne, jakimi charakteryzuje się folia paroizolacyjna. Właściwości tego materiału zostały już pokrótce wspomniane w poprzednich częściach artykułu. Na co zatem warto zwrócić uwagę?

Paroprzepuszczalność jest jednym z najważniejszych wskaźników folii. Wbrew pozorom każda folia paroizlacyjna przepuszcza jakąś część pary wodnej i jest to rzecz normalna. Paroprzepuszczalność danego modelu wyraża się w gramach na m2 na 24 h. Oznacza to ilość wody, jaką folia przepuszcza w ciągu doby na 1 m2 powierzchni. Współczynnik ten zależy jednak także od warunków panujących w pomieszczaniu takich jak wilgotność czy temperatura. Z tego powodu większość producentów na opakowaniu podaje także współczynnik Sd.

Współczynnik Sd jest wartością odwrotnie proporcjonalną do paroprzepuszczalności foli. Oznaczana jest za pomocą metrów. Odległość ta oznacza grubość powietrza, która stawiałaby opór parze wodnej. Oznacza to, że folia ze współczynnikiem Sd wynoszącym 100 metrów, stawia ten sam opór parze wodnej co stumetrowa warstwa powietrza. Im współczynnik ten jest większy tym folia lepiej chroni przed parą wodną.

Kolejną właściwością foli paroizolacyjnej jest jej gramatura. Oznacza ona ciężar folii i wyrażana jest w gramach na metr kwadratowy. Gramatura zależy od materiału, z którego została wykonana folia oraz ilości warstw. Im wyższy jest ten współczynnik, tym folia wykazuje większą odporność na rozerwanie. Wraz ze wzrostem gramatury maleje także przepuszczalność pary.

Ostatnią właściwością foli paroizolacyjnej jest jej wodoszczelność. Wyrażana jest za pomocą metrów słupa wody. Oznacz to, że folia o wodoszczelności 3 metrów słupa wody wytrzymała napór 3 metrów wody, zanim zaczęła przeciekać. Im wyższa wartość tego współczynnika tym produkt jest bardziej wodoszczelny.

Folia paroizolacyjna – zastosowanie

Omówione już zostały właściwości materiału, jakim jest folia paroizolacyjna. Zastosowanie znajduje głównie w budownictwie i konstrukcjach dachowych. W zależności od rodzaju dachu – różni się także nieco sposób jej montażu, a także dobór odpowiedniego rodzaju.

Poniżej znajdziesz parę wskazówek dotyczących montażu, o jakich warto pamiętać. Pod uwagę zostały wzięte wszelkie cechy szczególne, jakie wykazuje folia paroizolacyjna. Zastosowanie jej w budownictwie zostało podzielone ze względu na miejsce i rodzaj konstrukcji dachowej.

Folię paroizolacyjną warto montować według wskazówek producenta. Zazwyczaj kładzie się ją na zakładki, choć nie dotyczy to każdego jej rodzaj. Należy pilnować, aby nie uległa żadnym uszkodzeniom montowana folia izolacyjna. Zastosowanie odpowiednich taśm uszczelniających będzie tu całkiem zasadne. Można nimi pokryć wszelkie zauważone szczeliny. Dobrze jest również taśmą dodatkowo wzmocnić zakładki.

Podczas montażu należy pamiętać także o pozostawieniu odpowiednio dużej szczeliny wentylacyjnej. Warto również zwrócić uwagę na czas zakładania foli paroizolacyjnej. Nie należy montować jej podczas schnięcia tynków, wylewek czy gładzi. Wówczas w pomieszczeniu wilgotność powietrza się zwiększa. Zakładając w tym czasie folię zamykamy część wilgoci w głębszych warstwach konstrukcji dachowej.

Folia paroizolacyjna stosowana jest w następujących miejscach i rodzajach konstrukcji dachowej.

Dach wentylowany

Przy konstrukcji dachu wentylowanego między deskowaniem lub folią a ociepleniem zostawiana jest szczelina wentylacyjna. Przez strefę otwartego okapu powietrze wchodzi, a następnie wychodzi przez kalenicę. Szczelina powinna być drożna, dlatego nie można łączyć w kalenicy folii paroizolacyjnej na zakład, żeby pozostawić wylot dla powietrza. Zastosowanie tego rodzaju dachu powoduje wychładzanie pomieszczenia, dlatego poszycia wentylowane wykonuje się nad poddaszem nieużytkowym, nieocieplanym. W tym wypadku wystarczy użycie folii niskoparoprzepuszczalnej.

Dach niewentylowany

Na domach z poddaszem użytkowym stawia się dachy niewentylowane. Nie następuje tu duże wychładzanie, bo powietrze jest zamknięte i nie krąży w strefie okapu i kalenicy, istnieje za to ewentualnie groźba dużej kondensacji pary wodnej tworzącej się we wnętrzach.

Z tego względu do dachów niewentylowanych zaleca się używanie folii wysokoparoprzepuszczalnej, stanowiącej jedyne ujście dla wilgoci w powietrzu. W kalenicy arkusze folii łączy się ze sobą bardzo szczelnie na zakład, przekładając minimum 15 cm na drugą stronę i podklejając dodatkowo taśmą czy nawet łatami.

Pokrycia z blach

Jeśli dach pokryty jest blachą lub blachodachówką, szczególnie w ciemnych kolorach, a miejsce jest narażone na spore nasłonecznianie – warto pamiętać o możliwości silnego nagrzewania się. Standardowe folie mają odporność na temperatury od 80 do 90ᵒ C. W czasie słonecznego lata okolice dachu mogą osiągać temperatury wyższe, dlatego warto wybrać folie o podwyższonej odporności, tak aby mogły zachować swe parametry np. w 120ᵒ C. W tej roli sprawdzą się folie metalizowane, z zewnętrzną powłoką refleksyjną. Część promieniowania docierającego do folii będzie się odbijać, co ograniczy nagrzewanie i zwiększy żywotność izolacji. 

Ściany w konstrukcjach szkieletowych

Folia paroizolacyjna stosowana jest także w ścianach i stropach. Szczególnie przydatna jest w budownictwie szkieletowym zarówno murowanym, jak i drewnianym. Folie w ścianach należy układać od strony wewnętrznej skierowanej do pomieszczenia, a w stropach od spodu. W przypadku zastosowania jej w ścianach działowych oddzielających pomieszczenie ogrzewane od nieogrzewanego, folię należy montować po stronie pomieszczenia ogrzewanego.

 

Data publikacji: 10.09.2015