Rodzaje i właściwości materiałów, z jakich wykonane są firanki

Firany żakardowe

Żakard to tradycyjny, stosowany od dawna materiał, który znany jest z trwałości i bogatej oferty wzorów. Zależnie od składu i wielkości oczek może być stosowany niemal w każdym pomieszczeniu. Zwykle żakard jest tworzony z poliestrowych nici, ale niekiedy wzbogacany jest on także włóknami bawełny. Czasem wykorzystywane są też nabłyszczone nitki, dzięki którym tkanina zyskuje efektowną poświatę i mieni się w świetle. Materiał ten dobrze przepuszcza i rozprasza światło słoneczne, dlatego świetnie nadaje się do zacienionych pomieszczeń. Modele o gęstym splocie lub z dodatkowymi wzorami idealni nadają się do pomieszczeń, w których zależy nam na zachowaniu prywatności i zatrzymaniu wzroku przechodniów. Żakard wymaga jednak częstego prania, gdyż jest podatny na osadzanie się kurzu.

Materiał ten można prać w pralce, pamiętając jednak o tym, by wybierać niską temperaturę i unikać wirowania na wysokich obrotach. Ogromną zaletą firan żakardowych jest to, że nie wymagają one prasowania, a wystarczy po praniu od razu je powiesić.

Firany z woalu

Woal to tkanina o mocnym skręcie, zazwyczaj jest tworzony z mieszanki włókien sztucznych i bawełny lub też z ich połączenia. Firany z woalu nie są zbyt przejrzyste i świetnie nadają się do mocno nasłonecznionych pomieszczeń, w których chcemy lekko ograniczyć ilość wpadającego światła. Woal to efektowna, często mleczna i lejąca się tkania, która bardzo dobrze się układa. Dostępny jest w różnych kolorach i z rozmaitymi zdobieniami, można także wybrać oryginalne modele gniecione (kreszowane). Firanki woalowe zazwyczaj wymagają prasowania (pamiętajmy jednak, aby nie ustawiać temperatury wyższej niż 110 stopni).

Woal najlepiej prać ręcznie, w zimnej albo letniej wodzie – jeśli nie chcemy, aby stracił swój fason, unikajmy prania w pralce oraz wirowania. Firanki woalowe najlepiej odmoczyć w chłodnej wodzie, a przed praniem złożyć w kostkę. Potem dodajemy delikatny detergent i ugniatamy firany, następnie ciepłą wodą kilkukrotnie wypłukujemy detergent, pamiętając, by do ostatniego płukania dodać nieco soli kuchennej i płukać w bardzo zimnej wody.

Firany z organzy

Tradycyjnie organza powstawała z jedwabnej przędzy, jednak obecnie można spotkać także jej odpowiednik wykonany z nylonu, poliestru lub też z bawełny. Cechą charakterystyczną firan z organzy jest ich przejrzystość i zwiewność – dzięki czemu dobrze nadają się do ciemnych pomieszczeń, rozpraszając światło i tworząc delikatną słoneczną mgiełkę. Jeśli chcemy, aby firana dodatkowo zatrzymywała spojrzenia przechodniów, możemy wybrać modele kreszowane. Firany z organzy spotykane są w różnych odcieniach, a także z ozdobnymi wzorami, flokowaniem i nadrukami. Naturalna organza jest dość podatna na zagniecenia, dlatego co jakiś czas należy ją prasować (używając najniższej z możliwych temperatur), a ta wykonana z syntetycznych odpowiedników zwykle nie wymaga prasowania.

Organzę wykonaną z włókien sztucznych można prać w pralce automatycznej, nie ustawiając jednak zbyt wysokiej temperatury i wirowania. Jednak w przypadku naturalnego, jedwabnego materiału, należy prać firanę ręcznie przy użyciu bardzo delikatnych środków, a także najlepiej suszyć ją na powietrzu albo delikatnie usunąć nadmiar wody, np. za pomocą ręcznika, i pozostawić gładko rozłożoną. Jeśli chcemy nadać firanie dodatkowy blask, do przedostatniego płukania możemy dodać około 50 ml octu.

Firany z tiulu

Tiul to delikatny, zwykle ażurowy materiał, tworzony z naturalnego jedwabiu lub bawełny. Zazwyczaj jest on bardzo przejrzysty, dzięki czemu pozwala dobrze nasłonecznić dane pomieszczenie. Świetnie nadaje się do rozmaitych upięć, drapowań i dekoracji okiennych, a także ładnie się układa. Jednak tiul należy regularnie prasować, gdyż jest podatny na zagniecenia. Poza tym firanki te należy często odkurzać i prać, gdyż może osadzać się na nich kurz i inne zabrudzenia.

Firany z tiulu najlepiej prać ręcznie, a jeśli chcemy zaryzykować wypranie ich w pralce, zrezygnujmy z ich odwirowania. Najpierw warto je namoczyć przez co najmniej godzinę w ciepłej wodzie, a do prania najlepiej użyć mydła lub też innego delikatnego detergentu. Potem przekładamy je do miski z odrobiną sody oczyszczonej (około łyżeczka na litr), a następnie płuczemy w zimnej wodzie, najlepiej z krochmalem.

Data publikacji: 15.06.2015