Szklane przegrody w naszych mieszkaniach mają wiele zalet. Najważniejszą z nich jest to, że przepuszczają światło, co ma szczególnie duże znaczenie we wnętrzach z niewielką ilością okien. Światło naturalne przenika przez szklaną ścianę – jeśli jest ona zabarwiona, dzieje się tak w mniejszym stopniu, ale i tak za dnia nie ma potrzeby posiłkować się światłem żarówkowym. Jeśli zdecydujemy się na pustaki barwione, dodatkowo zyskujemy walor dekoracyjny – tego rodzaju ściana przypomina dużą mozaikę. Przegroda jest też stosunkowo lekka dzięki temu, że wnętrze każdego elementu wypełnione jest powietrzem – nazwa „pustak” jest więc jak najbardziej na miejscu.
Nieco inaczej będzie w przypadku luksferów. Te są cięższe niż pustaki, bo w całości wypełnione są szkłem o mlecznym lub zielonkawym zabarwieniu. Światło przenika przez ścianę z nich zbudowaną w mniejszym stopniu, jednak na tyle wyraźnie, by od strony jego źródła dała się zauważyć zimna, zielonobłękitna poświata. Idealnie wpisuje się to w aranżację mieszkania w stylu loft, które w całości wypełnione jest materiałami chłodnymi w odbiorze – betonem, szkłem, surowym drewnem i kamieniem. Luksfery, jak żaden inny materiał, pasują do wnętrz poprzemysłowych zaadaptowanych na potrzeby mieszkaniowe – ich użycie zamiast okien i na korytarzach hal fabrycznych, szpitali i budynków użyteczności publicznej było w poprzedniej epoce powszechne.
Dzięki temu, że możliwe jest stawianie ścianki w formie łuku, mamy duże możliwości aranżacyjne przestrzeni. Postawienie ściany ze szklanych elementów wymaga dokładności i rzetelnego rozplanowania. Duże znaczenie mają wymiary przegrody, w które wpasować musimy całe pustaki – ich docinanie, by wypełnić przestrzeń pod sufitem, nie wchodzi w grę. Oprócz samych szklanych cegiełek zgromadzić należy elementy konstrukcyjne, które przylegać będą do podłogi oraz ścian. Po zaopatrzeniu się w listwy obwodowe poziome i pionowe, łączniki, drabinki zbrojeniowe, zaprawę murarską, klej (opcjonalnie), kotwy lub kołki rozporowe i krzyżyki dystansowe, możemy rozpocząć pracę, wyznaczając najpierw miejsca postawienia nowej konstrukcji.
Podstawę przegrody stanowi przytwierdzona za pomocą kotw lub kołków rozporowych listwa obwodowa pozioma. W miejscu zetknięcia się luksferów ze ścianą montujemy listwę obwodową pionową. Po sprawdzeniu, czy pozostało wolne miejsce na szczelinę dylatacyjną, układamy zbrojenie i wypełniamy listwę zaprawą. Na tak przygotowanej podstawie układamy pierwszy rząd pustaków, przedzielając poszczególne elementy krzyżykami dystansowymi. Na nim, po usadowieniu zbrojenia poziomego, tworzymy kolejny rząd. Z tej racji, że szklane elementy pod wpływem zwiększającego się ciężaru będą osiadać, nie powinno się jednego dnia ustawiać więcej niż czterech rzędów szklanej przegrody. Jej szczyt pod sufitem (o ile tak zaplanowaliśmy całość) zwieńczy górna listwa obwodowa.
Inne sposoby montażu ścianki z pustaków przewidują użycie kleju z łączeniami poziomymi i pionowymi oraz elementów systemowych. W pierwszym przypadku konieczne jest, by przestrzegać zaleceń producenta o zakotwiczeniu szklanej przegrody między ścianą (a najlepiej dwiema ścianami), sufitem i podłogą – nie jest zalecane stawianie przegrody wolnostojącej. Tego rodzaju ściany, z racji małej wytrzymałości, nie zaleca się również dodatkowo obciążać.
