Sklejka liściasta – klasy i zastosowanie

Sklejka jest wykonana najczęściej z cienkich warstw drewna, które nazywamy obłogami. Dzielimy ją ze względu na liczbę tych warstw (zazwyczaj nieparzystą), rodzaj kleju użytego do ich spojenia, a także gatunek drewna, które zostało wykorzystane do ich produkcji. Sklejkę liściastą wykonuje się głównie z brzozy, olchy i buku. Jej własności fizyczne i mechaniczne zależą od gatunku drewna, jakości obłogów (szczególnie tych, które znajdują się na zewnętrznych powierzchniach), grubości i układów fornirów, rodzaju kleju i sposobu klejenia. Ze względu na tak wiele czynników, dyktę możemy idealnie dopasować do rodzaju wykonywanej pracy, a zastosujemy ją w wielu różnych sytuacjach.

Klasyfikacja dykty liściastej

Posiłkując się klasyfikacją dykt ze względu na wygląd powierzchni, którą można znaleźć w normach PN-EN 635-2, wyróżniamy 5 klas jakości – E, I, II, III i IV.

E – sklejka najwyższej jakości, praktycznie pozbawiona wad;

I – to klasa, gdzie dopuszcza się uszkodzenia krawędzi do 2 mm, nieznaczne zróżnicowanie barwy, niewiele wstawek dobranych kolorem oraz mało wypełnionych zepsutych sęków czy zdrowych, ale zrośniętych (do 6 mm ø oraz w ilości do 2 szt./m2 i do 15 mm ø, ale nie więcej niż suma 30 mm ø/m2);

II – uszkodzenia krawędzi płyty do 5 mm, sęki zdrowe zrośnięte do 35 mm ø, sęki zepsute, wypełnione oraz otwory po sękach wypełnione do 10 mm ø i w liczbie do 3 szt./m2, wstawki z drewna do 6 sztuk na m2 i nieznaczne zróżnicowania barwy;

III – tutaj dopuszcza się wiele wstawek i przebarwień, a także przebicia klejowe nawet do 5% powierzchni płyty, przeszlifowania do 1%, uszkodzenia krawędzi do 5 mm i sęki zdrowe zrośnięte do 50 mm ø, sęki zepsute wypełnione oraz otwory po sękach wypełnione do 40 mm ø, a także pęknięcia wypełnione do 20 mm szerokości nawet na 1/3 długości płyty i do 3 sztuk na metr;

IV – do tej klasy zalicza się sklejki z wieloma wadami i nienaprawiane.

Sklejki dzieli się również na wodoodporne (W2), suchotrwałe (S) i półwodoodporne (W1), ale należy pamiętać, że nie ma to związku z drewnem, a jedynie klejem, który po prostu nie dopuści do rozklejania się warstw w wybranych warunkach. Ze względu na chropowatość powierzchni rozróżniamy sklejkę nieszlifowaną (0) bądź szlifowaną (1). Sklejki czasami oznaczone są również klasami w postaci liter: A, B, BB i BBB. Dykta może być również uszlachetniona – okładzinami, powłoką z żywic utwardzonych lub impregnatami.

Zastosowanie sklejki liściastej

Ze względu zastosowanie sklejki możemy wyróżnić produkty przeznaczenia specjalnego lub ogólnego. Dyktę wykorzystamy często w:

budownictwie – do systemów szalunkowych, rusztowań, budowy ścian działowych czy też jako materiał konstrukcyjny lub wypełniający oraz jako elementy podłóg, parkietów, drzwi czy dachów;

pracach wykończeniowych wnętrz – jako okładziny ścian i elewacji, podłogi tarasowe, podesty;

meblarstwie – do produkcji mebli, jako elementy szuflad, płycin, ścian tylnych w meblach szkieletowych, jako części konstrukcji, a także fronty i drzwiczki;

produkcji opakowań –  do tworzenia skrzyń, pojemników, pudełek;

szkutnictwie – do budowania kadłubów łódek, jachtów i żaglówek;

galanterii drewnianej – do produkowania zabawek, instrumentów muzycznych, ekwipunku sportowego, dekoracji.

Sklejka liściasta ma niewątpliwie bardzo szerokie zastosowanie. Możemy wykorzystać ją do wielu czynności związanych z majsterkowaniem i czynnościami DIY – zbudujemy przy jej użyciu np. plac zabaw dla dzieci lub stworzymy tablicę informacyjną.