Z jakimi innymi materiałami powinniśmy łączyć blachę cynkowo-tytanową?
Blacha cynkowo-tytanowa jest znana ze swojej wyjątkowej wytrzymałości i odporności na korozję. Pokryta warstwą patyny służy naszym elementom konstrukcyjnym przez długie lata. Niestety, zdarza się, że ulega korozji elektrotechnicznej. Głównym tego powodem bywa niewłaściwe połączenie tego materiału z innymi, które mogą ją uszkodzić.
Czym jest blacha z tytan-cynku?
To stop oczyszczonego elektrolitycznie cynku, a także miedzi oraz tytanu. Blacha tego typu bardzo źle znosi obecność innych metali, które działają na nią niekorzystnie. Tylko ołów, stal nierdzewna, cynk, oraz aluminium mogą się z nią neutralnie łączyć.
Blacha, z której wykonywany jest produkt, ma zwykle gęstość około 7,2 g/cm³. Dzięki temu, że tworzona jest z precyzyjnie dobieranych składników, ma określoną żywotność – od około 40 do nawet 120 lat. Zabezpiecza ona dach przed korozją i eliminuje konieczność pielęgnacji oraz konserwacji materiału. Ważne jednak, aby podczas transportu blachy lub magazynowania nie zamoczyć jej, wówczas może bowiem pojawić się na jej powierzchni biały nalot wodorotlenku cynku, będący skutkiem pierwszego procesu patynowania.
Miedź i miedź? To złe połączenie
Blacha z tytan-cynku ma w swoim składzie domieszkę miedzi. Niestety, oznacza to mniej więcej tyle, że należy unikać kontaktu pomiędzy nią a materiałami wykonanymi z tego metalu. W innym przypadku możemy być pewni, że nastąpi korozja blachy. Aby tego uniknąć, warto umieścić blachę powyżej surowców miedzianych, zawsze w kierunku spływu wody. Nie chcemy przecież, aby jony miedzi spływały kroplami na blachę.
Powierzchnie bitumiczne
Blacha cynkowo-tytanowa nie lubi także powierzchni bitumicznych. Wytwarzają one związki o odczynie kwaśnym, głównie pod wpływem panujących warunków atmosferycznych. Blachę należy zatem podobnie jak w pierwszym przypadku, zamontować poza zasięgiem wody deszczowej.
Jeśli natomiast nie jesteśmy w stanie wyeliminować kontaktu tytan-cynku z produktami rozpadu środków bitumicznych, blachę należy pokryć ochronnymi powłokami chlorokauczukowymi lub wyprodukowanymi na bazie żywic akrylowych.
Żelazo i stal
Wyjątkowo szybko ulegają one korozji, którą łatwo można zlokalizować poprzez ślady rdzawych zacieków. Sprawiają, że blacha traci swoją estetykę i wygląda na zniszczoną. Aby uniknąć tego rodzaju połączeń, zawsze upewniajmy się, z jakich materiałów są wykonane śruby oraz gwoździe, którymi wykonujemy mocowania.
Podłoże – czyli beton, gips, drewno
To kolejna bardzo ważna informacja – blacha nie powinna stykać się bezpośrednio ani z pierwszym, ani z drugim wymienionym powyżej materiałem. Samo drewno powinno mieć odczyn pH nie mniejszy niż 4,5. Zwróćmy również uwagę na skład środków impregnujących – te także mogą powodować korozję blachy.