Jak uprawiać ziemniaki w workach?
Metoda uprawy ziemniaków w workach jest już od lat znana i z dużym powodzeniem stosowana we Francji czy Wielkiej Brytanii. Ogromną zaletą tego typu hodowli jest znaczna oszczędność miejsca i możliwość uzyskania wysokich plonów - znacznie lepszych niż te otrzymywane metodami tradycyjnymi. Ceniona jest również możliwość bardzo wczesnego uzyskania młodych, świeżych ziemniaków. Bardzo istotne jest też i to, że otrzymujemy w ten sposób produkt żywnościowy bez toksyn, chemii, zanieczyszczeń czy chorób.
Początek hodowli
Żeby rozpocząć hodowlę, wystarczy nam jasny worek z tworzywa sztucznego, np. z plecionki polipropylenowej powszechnie używanej do transportu warzyw. Nie powinno się używać worków czarnych ani ciemnych, ponieważ zbytnio się nagrzewają. Można także zastosować inne, jasne worki z mocnej folii i nakłuć je gęsto, albo też skrzynki drewniane z dodatkowymi elementami z tworzyw sztucznych. Z worków czy innych pojemników powinien móc odpływać nadmiar wody, ale też dochodzić do nich tlen – stąd potrzeba robienia nakłuć, np. nożyczkami.
Na dno worka (skrzynki) nasypujemy około 15 cm żyznej ziemi. Powinna ona dostarczyć wielu składników odżywczych, niezbędnych do intensywnego wzrostu bulw ziemniaczanych. Najlepiej sprawdzi się ziemia kompostowana albo kilkuletni, dobrze przerobiony obornik. Podłoże nie powinno być gliniaste, aby ziemia zachowała przewiewność. Możemy także zakupić ziemię na stoiskach ogrodniczych, najlepiej tę przeznaczoną do pikowania.
Sadzeniaki
Jako sadzeniaki najlepiej wybrać dorodne, zdrowe, nieuszkodzone bulwy z widocznymi zalążkami kiełków. Jeśli kiełki na ziemniaku są wybujałe, oznacza to, że były przechowywane w środowisku ciepłym i wilgotnym. Z takich bulw plony uzyskamy stosunkowo szybko, będą to sztuki wczesne, jednak niezbyt duże. Jeżeli chcemy uzyskać bulwy znacznie większe i nadające się do dłuższego przechowywania, powinniśmy pobudzać sadzonki do kiełkowania w warunkach znacznie chłodniejszych. Uzyskamy z nich plony sporo później, ale będą one większe oraz trwalsze.
Cykl rozwojowy
Pierwsze sadzeniaki umieszczamy na dnie worka w warstwie ziemi, w odstępie około 30-40 cm. W worku zmieszczą się więc jedynie 2 do 4 roślin. Bulwy sadzeniaków układamy kiełkami do góry i przysypujemy niewielką (ledwo je przykrywającą) warstwą ziemi. Podlewamy.
Brzegi worka wywijamy na zewnątrz, pozostawiamy je jedynie do wysokości około 20-30 cm ponad powierzchnię ziemi. Po przebiciu się kiełków ponad warstwę usypanej gleby dosypujemy stopniowo ziemi, tak by kiełki zostały ponownie przykryte. Jednocześnie odwijamy coraz wyżej brzegi worka. Czynności te powtarzamy aż do całkowitego odwinięcia worka i wypełnienia go ziemią.
Potem jedynie podlewamy rośliny i pozwalamy im rozrastać się oraz kwitnąć. Po przekwitnięciu możemy już z dolnej części worka wydobywać pierwsze młode ziemniaki. Cykl uprawy trwa średnio około 3 miesiące.
Jeśli dysponujemy szklarnią czy innym ocieplanym pomieszczeniem, istnieje możliwość rozpoczęcia uprawy wcześniej, niż byłoby to możliwe na zewnątrz. Uzyskujemy tym sposobem młode ziemniaki wyjątkowo wcześnie. Dopiero gdy na dworze nieco się ociepli, przenosimy worki do uprawy na otwartej przestrzeni.
Warunki upraw
Niezbędne jest właściwe nawilżanie ziemi, tak żeby wciąż pozostawała ona lekko wilgotna. Najkorzystniej jest podlewać worki z uprawianymi ziemniakami wieczorem, w nocy lub wczesnym rankiem. Ważne jest zapewnienie uprawie stabilnych warunków, wówczas otrzymamy najlepsze plony. Sadzonki najlepiej umieścić w zacienionym miejscu, aby zapobiec szybkiemu przesuszaniu się ziemi. Ponadto ciepło powodować będzie pojawienie się wielu nowych, drobnych bulw ziemniaczanych, jednak nie będą one osiągały większych rozmiarów.
Zbiory
Gdy ziemniaki już dojrzeją, do worków możemy sięgać na bieżąco przy każdorazowym pojawieniu się takiej potrzeby. Dla większej wygody można stosować np. worki zamykane z jednej strony na zamek błyskawiczny. Po wyjęciu potrzebnej porcji plonów możemy zamek ponownie zasunąć.