W polskim klimacie uprawiana jest jako roślina doniczkowa w mieszkaniach. W naturalnym środowisku dorasta do 2 metrów wysokości, jednak rośnie bardzo wolno. Posiada wąskie, wstęgowate liście osiągające długość ok. 1,8 m. Rosną one w kępach na wierzchołku pędów. Kwiaty pojawiają się latem – są drobne, sześciopłatkowe i przybierają odcień podobny do kwiatów malwy. Jest to sukulent o bardzo grubym pniu, któremu zawdzięcza swoją zwyczajową nazwę „noga słonia”.
Nolina dobrze czuje się na stanowiskach dobrze oświetlonych, ale nie powinno się jej wystawiać bezpośrednio na działanie promieni słonecznych, za wyjątkiem okresu letniego. Roślina ta, choć jej pień jest sporych rozmiarów, nie potrzebuje dużej doniczki – lepiej wzrasta w niewielkich pojemnikach. Odpowiednia dla niej będzie ziemia wrzosowa i podłoże dla roślin o ozdobnych liściach, najlepiej z dodatkiem drobnego żwiru.
Nawożenie noliny jest niepotrzebne. Wystarczy jej jedynie wymieniać wierzchnią warstwę ziemi raz do roku, najlepiej w okolicach kwietnia. Nolina jest sukulentem, dlatego należy nawadniać ją oszczędnie – latem i wiosną co 6-10 dni, zaś w sezonie zimowym 2 razy w miesiącu. Cechuje się wolnym tempem wzrostu, dlatego można ją przesadzać stosunkowo rzadko, najlepiej co 2-3 lata. W temperaturze przekraczającej 20°C warto zraszać jej liście wodą – borkanea preferuje bowiem sporą wilgotność powietrza. Nolina jest narażona na ataki czerwców.
Noga słonia doskonale sprawdza się jako roślina pokojowa dekorująca wnętrza. Najlepiej umieścić ją na podłodze lub na kwietnikach, unikać natomiast stawiania jej na parapecie w sporym słońcu. W okresie letnim może stanowić ozdobę Twojego grodu lub tarasu. Okazałe okazy będą odpowiednie do przystrajania przestrzeni biurowych lub sklepowych. Można je hodować w niskich doniczkach, podobnie jak drzewka bonsai.
