Podłoga łączona – jak łączyć różne typy posadzek
Jednym ze sposobów oddzielenia stref o różnych funkcjach może stać się zróżnicowanie posadzek – nie tylko pełni to funkcję praktyczną, ale także jest wygodnym i efektownym rozwiązaniem. O czym powinniśmy pamiętać i jak wykonać i zabezpieczyć tego typu łączenia?
Na etapie planowania
Jeśli zamierzamy wykonać podłogi z różnymi pokryciami, powinniśmy uwzględnić ten aspekt już na etapie planowania budowy czy remontu.
Nie wszystkie typy podłogi można traktować jednakowo, zróżnicowania wymaga sam rodzaj i przygotowania podłoża, jak i jego wysokość czy struktura. W efekcie nie powinniśmy mieć niezamierzonych progów czy nierówności przy rożnych typach wykończenia tej samej podłogi. Nie tylko będzie to nieestetyczne, ale także będzie utrudniało bezpieczne poruszanie się po wnętrzach. Może to powodować także zakłócenia w swobodnym otwieraniu skrzydeł drzwi.
Ze względów praktycznych powinniśmy wzmocnić podłogi w miejscach narażonych na szczególnie trudne warunki, jak np. wilgoć, intensywne użytkowanie.
Różne grubości
Łączenie ze sobą rożnych typów materiałów wymaga uwzględnienia ich grubości. Warto pamiętać i uwzględnić fakt, że:
- płytki gresowe mają najczęściej od 3 do nawet 30 mm grubości,
- terakota – 8 do 12 mm,
- płytki kamienne – 10 do 40 mm,
- tradycyjny parkiet drewniany ma 14 do 22 mm,
- parkiet warstwowy - 10-15 mm,
- panele drewniane – 13-15 mm,
- parkiet lamelowy i klasyczna mozaika ok 8 do 10 mm,
- wykładziny dywanowe albo elastyczne – najczęściej od 2 do 4 mm.
Przy robieniu wylewek warto od razu zaplanować ich grubość, tak żeby było potem jak najmniej problemów z łączeniem materiałów wykończeniowych. Konieczność dokonywania późniejszych zmian czy korekt jest zwykle bardziej kosztowna, a wykonanie mniej precyzyjne.
Zestawienia proste i trudniejsze
Połączenie podłogi wyłożonej płytkami ceramicznymi z kamieniem jest stosunkowo proste. Właściwości tych materiałów nie są diametralnie różne, a przy odpowiednim uwzględnieniu ich grubości nietrudno będzie dokonać estetycznego połączenia.
Nieco trudniejsze jest łączenie drewna z płytkami. Drewno, w tym szczególnie tradycyjny parkiet, ale również inne materiały drewnopochodne (panele, mozaika, lamele) są znacznie bardziej niż płytki wrażliwe na zmiany temperatury oraz wilgotności powietrza.
Łącząc materiały posiadające w swym składzie drewno z innymi surowcami, powinniśmy pamiętać o zostawieniu pewnej przestrzeni niezbędnej na naturalne zmiany rozmiarów drewna. Inaczej pracujące drewno może zacząć się wypiętrzać lub pękać. Sposób łączenia tych materiałów wymaga przemyślanych rozwiązań.
Techniki montażu
Istotne znaczenie ma także sposób mocowania pokrycia podłogi. Zwykle płytki ceramiczne czy kamienne przyklejane są na zaprawę klejową, tzw. cienkowarstwową (2 do 5 mm) albo średniowarstwową (4 do 20 mm). Z kolei parkiety, mozaiki czy deski warstwowe klejone są do podłoża bardzo cienką warstwą kleju, przy pomocy zębatej pacy. Grubość warstwy kleju nie przekracza 2 mm. Różnicę te należy uwzględnić.
Ponadto istotny jest także sposób wykończenia drewna. Inaczej należy traktować powierzchnię, którą trzeba będzie jeszcze cyklinować i lakierować, a inaczej tę z fabrycznie już wykończonym licem. Po szlifowaniu grubość drewna zmniejsza się bowiem jeszcze o około 2 mm.
Złącza
Ważnym i newralgicznym miejscem jest granica między rożnymi materiałami użytymi do wyłożenia podłóg. Należy wziąć pod uwagę właściwości łączonych materiałów. O ile są to surowce typu płytki ceramiczne, kamień czy panele laminowane – specjalnych trudności (poza odpowiednim wypoziomowaniem) być nie powinno. Można złączyć materiały, odpowiednio je przyklejając albo połączyć ze sobą na zatrzask. Wystarczy wówczas zastosować ewentualnie fugę czy
zamontować listwę krańcową.
Bardziej specyficzne rozwiązania trzeba będzie zastosować przy łączeniu materiałów o rożnej wytrzymałości. Dotyczy to szczególnie łączenia różnych surowców z materiałami z drewna litego czy klejonego warstwowo. W tych przypadkach niezbędne jest zastosowanie dylatacji, które warto potem estetycznie zamaskować. Mogą do tego posłużyć listwy podłogowe albo też wygodne, gotowe elastyczne masy do uszczelniania powierzchni drewnianych.
Zwykle specjalne listwy czy profile maskujące wykonywane są z aluminium albo tworzyw i są jednak dość widoczne. Można zdecydować się także na ułożenie listwy z miękkiego, naturalnego korka między poszczególnymi powierzchniami. Będzie ona z powodzeniem amortyzowała wszelkie zmiany wymiarowe drewna. Listwy czy profile mają rożne wysokości, od 2 do 40 mm i warto je odpowiednio dobrać w zależności od sposobów łączenia oraz rodzajów posadzki.
Data publikacji: 27.06.2015