Rabarbar
Łac. Rheum
Rabarbar, z łac. Rheum, to wieloletnia roślina z rodziny rdestowatych, która pochodzi z obszaru Azji o umiarkowanym i subtropikalnym klimacie. Dziko rośnie na skalistych łąkach. W sprzyjających warunkach klimatycznych osiąga do 3 m wysokości. W Polsce hoduje się gatunki ogrodowe, jadalne, które dorastają do 1,5 m. Roślina posiada typowe dla wszystkich gatunków grube korzenie i wyprostowane, podłużne łodygi.
Jadalną część stanowią długie ogonki liściowe w kolorze czerwonym, różowym lub zielonym. Te ostatnie są najbardziej cierpkie i kwaśne. W maju pojawiają się wiechowate kwiatostany złożone z drobnych białych, różowych lub zielonych kwiatów. Do gatunków rozpowszechnionych w polskim ogrodnictwie należy rabarbar ogrodowy (Rheum rhaponticum).
Jak i gdzie sadzić rabarbar w ogrodzie? Do prawidłowego wzrostu roślina potrzebuje słonecznego stanowiska i wilgotnej, żyznej gleby. Przez pierwsze dwa lata rabarbar ogrodowy ma krótką, ale rozgałęzioną łodygę. Ta stopniowo wydłuża się i osiąga do 150 cm wysokości. Pędy z kwiatostanem rosną nawet o 50 cm dłuższe, wydają nasiona i obumierają. Zanim osłabią roślinę i uniemożliwią dojrzewanie pąków liściowych, należy je usunąć. Rabarbar sadzi się z nasion lub podzielonego korzenia. Fragment karpy z co najmniej jednym pąkiem umieszcza się w dołku na głębokości około 5 cm. Najlepszy okres na wysadzanie przypada w drugiej połowie marca lub na przełomie września i października.
Roślina wymaga regularnego nawożenia kompostem i zasilania nawozami mineralnymi. W czasie słonecznych dni rabarbar trzeba podlewać. Powinno się również zadbać o systematyczne odchwaszczanie i usuwanie kwiatostanów. Dojrzałe, co najmniej 20-centymetrowe ogonki liściowe zrywa się od maja do lipca, w drugim roku od posadzenia. Podczas zbiorów warto pamiętać o właściwym wyłamywaniu ogonków, czyli u nasady, tuż przy ziemi. Jeden zbiór nie powinien przekraczać 30% liczby wszystkich liści.
Gdzie wykorzystuje się rabarbar? Roślinę jadalną sadzi się w przydomowych ogródkach, na działkach i w ogrodach. Smaczne, aromatyczne ogonki liściowe spożywa się na surowo lub w przetworach. Ich kwaśny smak idealnie nadaje się do wypieków.
