Na system alarmowy składają się następujące elementy:
- centrala alarmowa – serce i mózg sprawnie działającego układu,
- czujki i detektory, których zadaniem jest wykrycie obecności niepowołanej osoby i/lub innego niebezpieczeństwa,
- sygnalizator,
- urządzenia informujące o pracy systemu (komunikatory),
- przyciski napadowe, które w chwili zagrożenia uruchamiane mogą być przez mieszkańców.
W zależności od sposobu połączenia komponentów używa się do tego celu przewodów umieszczonych w otynkowanych ścianach lub łączności bezprzewodowej. Ponieważ drugi ze sposobów jest droższy i bardziej podatny na zakłócenia, częściej stosuje się system przewodowy.
W zależności od sposobu detekcji, czujki dzielą się na:
- pasywne czujki podczerwieni (PIR), uaktywniające się wraz ze zmianą promieniowania cieplnego,
- czujki dualne (PIR + MW), w której oprócz fal podczerwonych zastosowany jest detektor mikrofalowy, sprawdzają się zwłaszcza we wnętrzach pomieszczeń, w których działają urządzenia chłodzące i wytwarzające ciepło,
- czujki magnetyczne (kontaktrony) – mocowane są na oknach, a ich uchylenie lub otwarcie skutkuje przerwaniem obwodu elektrycznego, a co za tym idzie – wzbudzeniem alarmu,
- czujki wibracyjne, uaktywniane w obliczu próby przedostania się napastnika przez okno lub drzwi,
- czujki dźwiękowe, które reagują na dźwięk tłukącego się szkła.
Dobór powyższych komponentów i ich rozmieszczenie wewnątrz budynku i na terenie posesji jest zadaniem dla specjalistów w dziedzinie alarmów. Korzystając z ich pomocy, unikniemy fałszywych alarmów wywoływanych przez zwierzęta domowe czy przypadkowe uderzenia w ogrodzenie, na przykład przez unoszone gwałtownymi podmuchami wiatru gałęzie rosnących w pobliżu drzew. Prawidłowe rozmieszczenie wszystkich elementów systemu pozwoli na jego aktywację tylko w momencie, kiedy okna i drzwi są pozamykane.
Oprócz powyższych rodzajów czujek specjalne zadanie mają do spełnienia czujki autonomiczne. To detektory, które można zamontować niezależnie od całego układu lub włączyć w łańcuch urządzeń składających się na instalację alarmową. Wyposażone są w niezależne źródło zasilania i osobny sygnalizator dźwiękowy i świetlny, a głównym ich zadaniem jest ostrzeganie przed ulatniającym się gazem, rozprzestrzeniającym się pożarem czy nawet zalaniem wodą. Z racji pełnionej funkcji przeznaczone są do rozmieszczenia w tych pomieszczeniach, w których wystąpienie powyższych zagrożeń jest największe – w łazienkach, kotłowniach i w pobliżu miejsc, gdzie ulokowane są urządzenia grzewcze zasilane gazem. Szczególnie korzystne jest włączenie ich do całości systemu. Nawet jeśli czujka tego typu zarejestruje krótkotrwałe zagrożenie i zaalarmuje mieszkańców w czasie ich nieobecności, centrala alarmowa poinformuje o aktywności czujki, dzięki czemu będzie można ustalić przyczynę jej wzbudzenia i w porę usunąć awarię urządzenia.
