Zalety tynków wapiennych

Tynk jest rodzajem zaprawy murarskiej składającej się z wapna gaszonego, wody i kruszywa (np. piasku, żwiru lub rozdrobnionego marmuru). Sprzedawany jest jako gotowy produkt, który należy przed użyciem rozrobić z wodą. Tynki wapienne to popularny materiał – choć zmieniają się technologie, wapno wciąż jest stosowane przez inwestorów. Dlaczego?

Uniwersalna zaprawa murarska

Tynki wapienne z całą pewnością są uniwersalnym surowcem – mogą być aplikowane na niemal każdą mineralną powierzchnię (np. cegłę silikatową, beton i bloczki betonowe). Nie wymagają również stosowania produktów zwiększających przyczepność tynku do powierzchni (dotyczy środków gruntujących i adhezyjnych). Ważne, by przed położeniem tynku podłoże nie kruszyło się, było czyste i suche. Tynk wapienny można też z powodzeniem nakładać na inne, stare rodzaje tynków (jeśli zdecydujemy się na takie rozwiązanie, pamiętajmy, by nowy tynk był słabszy od starszego).

Przeczytaj także: Ocieplenie podłogi keramzytem

Powłoka bezpieczna dla alergików

Tynk wapienny jest robiony z naturalnych składników, a dzięki porowatej strukturze powierzchni charakteryzuje się dobrą przepuszczalnością pary wodnej i dwutlenku węgla. Zaprawa wapienna reguluje też poziom wilgotności w pomieszczeniu – samoistnie usuwa na zewnątrz nadmiar wilgoci, która już zdążyła zagościć w mieszkaniu. Odporność na korozję biologiczną sprawia, że w mieszkaniu nie powstają grzyby (wapno ma bowiem odczyn zasadowy, którego nie lubią grzyby żerujące w warunkach domowych) – ze względu na tę właściwość tynki wapienne są stosowane m.in. w szpitalach, żłobkach i szkołach. Naturalne właściwości tynków wapiennych sprawiają, że są one stosowane w mieszkaniach osób cierpiących na różnego rodzaju alergie i astmę (zawilgocenia i grzyby wywołują i wzmagają choroby górnych dróg oddechowych).

Samonaprawialność powłoki tynkowej

Na skutek oddziaływania termicznego i zmieniającej się wilgotności powietrza, powłoka tynkarska może się delikatnie rozszerzać i kurczyć. Powoduje to powstawanie mikrouszkodzeń, które mogą być powiększane przez wnikającą w nie wodę (dotyczy to miejsc o podwyższonej wilgotności, a także tynków zewnętrznych). Tynk wapienny jest jednak na tyle elastyczny, by małe pęknięcia zasklepiały się na nim samoistnie. Pracuje on razem z powierzchnią, na którą jest naniesiony – dzięki temu nie odkleja się od podłoża i rzadziej pęka od innych powłok. Takie właściwości mają wszystkie tynki, w których spoiwem jest wapno. Stopień samozabliźniania się jest uzależniony od jego ilości zawartej w zaprawie. Oznacza to, że tę funkcję najlepiej pełni tynk wapienny, nieco gorzej poradzą sobie np. tynki cementowo-wapienne i gipsowo-wapienne.

Zobacz też: Jak ograniczyć ucieczkę ciepła i ocieplić nadproże?

Długi czas schnięcia

Kolejną zaletą tynku wapiennego jest długi czas schnięcia – po rozrobieniu mamy prawie trzy godziny na jego wykorzystanie (po tym czasie będzie powoli zastygał w pojemniku). Przyjmuje się, że przy optymalnej wilgotności otoczenia 1 mm tynku naniesionego na powierzchnię schnie przez 24 godziny. W zależności od ilości zastosowanych warstw, wyniesie to od tygodnia do dwóch tygodni. Daje nam to czas na spokojne nanoszenie warstw tynku i wprowadzenie poprawek.

Uwaga! Proces schnięcia tynku musi nastąpić naturalnie, nie należy przyspieszać go w żaden sposób (dotyczy to również intensywnego wietrzenia). Jeśli wyschnie za szybko, będzie istniało ryzyko pękania.

Tynki wapienne – minusy

Zanim zdecydujemy się na zastosowanie tynków wapiennych, dobrze byłoby poznać także ich wady.

Warto wiedzieć, że: 

- tynków wapiennych lepiej nie stosować w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności – jeśli jednak się zdecydujemy na takie rozwiązanie, należy zastosować domieszkę substancji hydrofobizującej;
- tynki wapienne charakteryzują się małą wytrzymałością na uszkodzenia;
- nakładanie tynków wapiennych jest stosunkowo czasochłonne.