Sposób na dodatkowy komin – nowoczesna stal, uniwersalna ceramika czy tradycyjna cegła?
Gdy w domu potrzebny jest dodatkowy przewód dymowy lub spalinowy, generalny remont będzie zbędny. Idealnym rozwiązaniem jest wówczas dobudowa komina na zewnątrz – nie sprawi nam to dużo kłopotów, a instalację będzie można wykorzystać zarówno jako przewód wentylacyjny, jak i – z odpowiednim wkładem – do współpracy z kotłami na paliwa płynne.
Zewnętrzne kominy stalowe
Dobudowa takiego typu komina na zewnątrz nie wymaga skomplikowanych prac murarskich – kominy stalowe nie potrzebują nawet fundamentów. Nazywane są często wkładami, gdyż coraz częściej montuje się je w istniejących już kominach z cegły (wkłady kwasoodporne można również montować od góry komina).
Są to konstrukcje bardzo lekkie, w łatwy sposób mocuje się je do ściany domu, zaś poszczególne elementy zwykle wystarczy połączyć poprzez wsunięcie jednego w drugi i zaciśnięcie obejmą dołączoną do zestawu. Montaż modułowy sprawia, że do instalacji tego typu komina nie potrzebne są ani doświadczenie, ani skomplikowane narzędzia czy zaprawy klejowe.
Ważny jest za to dobór komina stalowego do rodzaju paliwa oraz instalacji grzewczej. Do urządzeń gazowych odpowiednie będą kominy ze stali o typu 1.4404 (grubość ścianki nie mniej niż 0,5 mm). Nie dotyczy to jednak kotłów z zamkniętą komorą spalania, do których wymagane są specjalne systemy powietrzno-spalinowe. Z kolei do pieców i kominków – na drewno i biomasę – zaleca się stosowanie stali żaroodpornych (1.4828) o grubszych ściankach (ok. 1 mm), tak aby wytrzymały wysokie temperatury.
Konstrukcja często jest dodatkowo otoczona wełną – ceramiczną lub mineralną – oraz płaszczem osłonowym z kwasoodpornej blachy. Do zestawu można również dokupić gotową nasadę dachową – tak, aby dopasować nowy komin do pokrycia dachowego.
Przeczytaj także: Rodzaje nasad kominowych
Ceramika i cegła
Decydując się na konstrukcję ceramiczną na zewnątrz, musimy liczyć się z nieco większymi kosztami instalacji niż w przypadku kominów stalowych. Kominy ceramiczne w obudowie z keramzytobetonu cechują się za to większą uniwersalnością – instalacja złożona z rur kamionkowych, wełny mineralnej, izolacji ogniotrwałej i keramzytowego pustaka sprawia, że komin wytrzyma nawet 600-stopniową temperaturę i sprawdzi się przy każdym rodzaju paliwa. Instalacja wymaga dodatkowego obudowania (np. otynkowania), pustaki należy połączyć zaprawą, zaś komin zwykle mocuje się za pomocą obejm kotwicowych w ścianie domu.
Zobacz też: Zły ciąg w kominie – czym jest spowodowany i jak mu zapobiec?
Najbardziej pracochłonnym rozwiązaniem jest dobudowanie komina z cegieł (wytrzymałych, dobrze wypalonych i mało nasiąkliwych) łączonych zaprawą cementowo-wapienną lub cementową. Ze względu na dużą wagę konstrukcji potrzebna będzie solidna ława fundamentowa oraz – w przypadku kanałów spalinowych lub olejowych – wkład ze stali kwasoodpornej zapobiegający niszczeniu cegieł (temperatura spalin jest niska, przez co powstają skropliny, które niszczą komin). Łączenie komina z dachem wykańcza się obróbką blacharską, zaś na wierzch komina należy wybetonować czapę kominową (beton – klasa B15) i ułożyć zbrojenie.