Cechy drewna poddanego obróbce termicznej
Termowanie drewna pochodzącego z takich drzew jak buk, jesion, dąb czy sosna sprawia, że jego parametry użytkowe znacznie rosną. Proces wygrzewania polega na poddawaniu surowca działaniu wysokiej temperatury oraz pary wodnej, które modyfikują drewno, prowadząc do skarmelizowana zawartych w nim cukrów. Dzięki temu drewno termowane ma charakterystyczny dla egzotycznych gatunków ciemny, brązowy kolor. Zmniejsza się także jego możliwość pochłaniania wody, a tym samym zminimalizowane zostaje ryzyko rozwoju mikroorganizmów. Tak obrobiony surowiec nie zawiera także wystarczającej ilości składników odżywczych dla rozwoju grzybów gnilnych. W wyniku termowania wzrasta także izolacyjność cieplna drewna, nawet o 25%, a dodatkowo zachowuje ono stabilność wymiarową. Nie wypływa z niego żywica i jest wolne od wszelkich bakterii, które zabiła wysoka temperatura. Do listy zalet należy także dopisać fakt, że drewno tego typu nie wymaga żadnych zabiegów konserwacyjnych. Warto też dodać, że drewno termowane jest w pełni ekologiczne – do jego modyfikacji nie stosuje się żadnych chemicznych dodatków, a jedynie wysoką temperaturę.
Wady drewna termowanego
Drewno termowane ma dwie wady: nie jest ono odporne na działanie promieni słonecznych, na skutek działania których szarzeje, oraz jest kruche i podatne na złamania – z tego względu nie nadaje się na materiał konstrukcyjny i wymaga ostrożności przy wkręcaniu w nie wkrętów. Tego typu surowiec jest również droższy od tradycyjnego drewna, a różnica w cenie może wynosić nawet 50%.
Gdzie zastosować drewno termowane
Ze względu na swoje właściwości, drewno termowane znajduje zastosowanie na zewnątrz budynków, gdzie sprawdza się jako materiał na tarasy, balkony, elewacje budynków, a także okna czy obudowy basenów. Może być jednak stosowane także wewnątrz pomieszczeń, jako surowiec na podłogi w łazienkach czy kuchniach.
