Żywopłot jest niezwykle dekoracyjnym fragmentem ogrodu, o czym przekonać nas mogą barokowe, żywe labirynty, jakie formowano przy okazałych pałacach i dworach. Chociaż dzisiaj nie konstruuje się tego typu ozdobnych terenów zielonych, te zasadzone niegdyś i starannie utrzymywane cieszą oczy turystów i odwiedzających dawne miejsca świetności słynnych rodów. Zwykle też przestrzeń, którą mamy do zagospodarowania, jest mniejsza i naszym zadaniem jest ukształtować ją funkcjonalnie wraz z ciągami komunikacyjnymi prowadzącymi do każdego miejsca, a nie stawiać zapory i ograniczenia. Za pomocą żywopłotów możemy za to podkreślać kierunek alejek, akcentować ich zakola i wytyczać krawędź ścieżek, jeśli chowają się one wśród zieleni i nie są wysypane żwirkiem o kontrastowej barwie.
Żywopłot może też stanowić ogrodzenie naszej posesji, choć aby był skuteczną barierą, trzeba lat starań. Jeśli jest gęsty, odpowiednio rozrośnięty i wysoki, ochroni nas od kurzu z drogi, wiatru, w upalne dni da cień i nie pozwoli dostać się na teren ogrodu zwierzętom. Ma również walory dekoracyjne, bo z zewnątrz nasz dom będzie wyglądał jak zatopiony w zieleni. W roli żywopłotu możemy użyć wielu gatunków roślin – bukszpanu wieczniezielonego, ligustru, graba zwyczajnego, cisu pospolitego, berberysa czy laurowiśni.
Niezmiernie ważne jest, by zasadzony krzaczek rozrastał się tuż przy poziomie ziemi, a jego młode pędy nie płożyły się na boki. Jeśli zaniedbamy wygląd rośliny w pierwszych latach, nie uda nam się już sprawić, by jej kształt odpowiadał naszym wyobrażeniom. Starania o właściwy kształt i rozrost rozpoczynamy już w pierwszym sezonie, po którym żywopłot został zasadzony, a pierwszego cięcia dokonujemy w chwili, kiedy miną ostatnie przymrozki. Roślinę przycinamy do wielkości około 30 cm, dzięki czemu już przy ziemi silnie się ukrzewi – to ważne, bo tym sposobem kształtujemy podstawę żywopłotu, który nierzadko będzie bardzo wysoki i aby stał stabilnie, powinien mieć mocne zamocowanie w podłożu.
Kolejne cięcie przeprowadzamy jeszcze w tym samym sezonie, pozostawiając najmniej 3 cm nowego przyrostu. Im nasz zielony okaz jest starszy, tym mniej takich zabiegów potrzebuje. Wykonujemy je najpóźniej do połowy sierpnia, tak aby rany na gałęziach zdążyły się zasklepić przed nadejściem pierwszych przymrozków. Czynności te wykonujemy najpierw po bokach naszego żywopłotu, na koniec pozostawiając przycięcie wierzchu. Jeśli żywopłot składa się z rzędu krzewów, jeśli są one kilkuletnie i wysokie, aby zachować poziom równy dla wszystkich roślin, posiłkować się możemy sznurkiem rozwieszonym pomiędzy palikami. Tego typu pomoc przyda się również wtedy, kiedy kształtujemy bok żywej ściany i wyznaczamy jej grubość.
Jaki kształt winien przybrać nasz żywopłot? Jeśli ma towarzyszyć ścieżkom w naszym ogrodzie i docelowo ma być niezbyt wysoki, najlepszy będzie przekrój 
przypominający kwadrat lub prostokąt. Wyższy, do 1,5 m, może przybierać odmienne kształty, na przykład półokręgu czy wysokiego prostokąta. Szczególnie wysokie okazy powinno się formować w kształt trapezu, dzięki czemu każdy fragment rośliny jest w podobnym stopniu oświetlony przez światło słoneczne. Jeśli jednak zdecydujemy się na coś więcej ponad żywopłotowy płotek czy ogrodzenie, możemy dać upust swojej fantazji i nadawać roślinie o wiele bardziej skomplikowane kształty, na przykład zwierząt czy geometrycznych figur. Ważne, by dążyć do nich konsekwentnie przez lata i w razie potrzeby wspomóc roślinę w rozwoju w określonym kierunku, instalując w jej środku stelaż, który przejmie na siebie część ciężaru żywopłotu.
