Ceropegia
Łac. Ceropegia

Ceropegia, z łac. Ceropegia, to rodzaj sukulentów z rodziny trojeściowatych lub – wedle innych klasyfikacji – toinowatych. Pochodzi z Afryki, południowej Azji oraz Australii. Nazywa się ją czasami fontanną wosku, latarnią, parasolką, spadochronem czy łańcuchem serc. Ma charakterystyczne, cienkie pędy, które porastają małe liście o sercowatym kształcie.
Ulistnienie ceropegii zwraca na siebie uwagę również ubarwieniem. Liście te są zazwyczaj dwukolorowe, nakrapiane i cętkowane. Bywają szarozielone, a od spodu purpurowe. Ceropegia tworzy swoistą zasłonę zwisających pędów, nieco przypominając taką formą bluszcz. Sukulent ten ma również bardzo charakterystyczne kwiaty. Wabią one owady i zamykają się niczym te, które wyrastają z roślin mięsożernych, lecz ceropegia nie zjada ich, a jedynie zatrzymuje, aby zebrały znaczną ilość pyłku. W ten sposób zapylane są inne kwiaty. Roślina ta ma zdolność do magazynowania wody w pędach i bulwach, a przede wszystkich w grubych liściach, pokrytych woskiem. Bezpośrednie nasłonecznienie sprawia, że jej liście ubarwiają się ozdobnie przez kilka godzin.
Jak uprawiać tego sukulenta? Ceropegia wymaga przede wszystkim suchego klimatu. Jeśli podłoże nie jest wilgotne, zniesie nawet lekkie przemarznięcie. Jak większość sukulentów, zalicza się do dość odpornych roślin. Ceropegia toleruje nawet gorsze oświetlenie. Podlewa się ją sporadycznie, a poniżej 11°C wcale. Ceropegia, jako jedna z niewielu roślin, lubi twardą wodę, dlatego jest doskonała do miast. Aby pobudzić ją do wzrostu, można przesadzać ją co roku. Jest mało wymagającą rośliną. Żyje długo i jest odporna na choroby. Najlepszym podłożem będzie przepuszczalna, żyzna ziemia o obojętnym odczynie.
Ceropegię można rozmnażać poprzez pobieranie sadzonek lub odrywanie bulw i umieszczanie ich w żwirowym podłożu. Ten charakterystyczny sukulent jest niezwykle ceniony ze względu na łatwość uprawy i ozdobny, zwisający pokrój. Doskonale nadaje się do suchych, miejskich mieszkań i najlepiej będzie wyglądała, gdy jej pędy będą mogły swobodnie opadać.