Kępy jałowca są nieodłącznym składnikiem naszych lasów sosnowych, które jesienią zakwitają wrzosowymi kobiercami. Zwarty pokrój tej rośliny nie zachęca do bliższego kontaktu z racji ostrych igieł chroniących fioletowografitowe owoce – szyszkojagody. Te – w ograniczonej ilości w postaci suszonej – służą do przygotowania potraw jako przyprawa wzbogacająca danie o charakterystyczne nuty leśne, aromatyczne i żywiczne. W celach leczniczych wykorzystywany jest olejek jałowcowy, którego składnikami są jałowcowe jagody, igły i młode pędy. Z racji odświeżających właściwości olejek stosowany jest też w aromaterapii.
W stanie naturalnym jałowiec porasta gleby piaszczyste i nieurodzajne, dlatego jeśli nasza działka lub ogród nie posiadają żyznego podłoża, jałowiec przyjmie się wyśmienicie. Trudno o roślinę łatwiejszą w uprawie – oprócz plewienia w początkowej fazie wzrostu nie potrzebuje innych zabiegów pielęgnacyjnych. Jednak jeśli zasadzimy go zbyt gęsto, okaże się niezwykle ekspansywny i zajmie obszar większy od pierwotnie przez nas zaplanowanego. Niektóre gatunki jałowca nie tolerują dużej ilości słońca, dlatego wybrać należy dla nich zacienione miejsce. Niegroźny jest mu mróz, za to jest wrażliwy na działanie grzybów i moczu zwierząt domowych.
Oprócz jałowca pospolitego (Juniperus communis) do gatunków szczególnie często spotykanych w naszych ogrodach należą:
- jałowiec skalny (Juniperus scopulorum),
- jałowiec płożący (Juniperus horizontalis),
- jałowiec sabiński (Juniperus Sabina).
Wszystkie powyższe różnią się pokrojem – od nieregularnych, szybko rosnących kęp (pospolity, sabiński), przez połacie nisko rosnące przy ziemi (płożący), aż do strzelistych kształtów, które możemy formować w regularne kolumny i piramidy (skalny).
Różnica dotyczy też koloru igieł – od niebieskozielonych po jasno- i sinozielone. Różne gatunki można więc wykorzystywać w różnych częściach naszego terenu zielonego – jałowiec płożący zastąpi nam trawnik, zwłaszcza w miejscach, gdzie trudno o niego zadbać, pospolity i skalny mogą występować samodzielnie lub stanowić część skalniaka, a ich jednobarwne, intensywne tło będzie idealne do wyeksponowania kolorowych kwiatów i roślin wchodzących w skład żywej kompozycji dekoracyjnej.
Gdy będziemy sukcesywnie dbali o wygląd skalniaka, odwdzięczy się swoim atrakcyjnym dla oka wyglądem. Jeśli jednak pozwolimy jałowcom rosnąć bez żadnej naszej ingerencji, wkrótce ich wielkość i ekspansywność zdominują resztę roślin, a nadmierny, niekontrolowany rozrost sprawi, że krzewy nie będą prezentować się estetycznie. Dlatego jeśli nie dysponujemy działką czy ogrodem o dużej powierzchni, lepiej będzie wybrać odmiany karłowe, charakteryzujące się mniejszymi rozmiarami.
